sevgiliye yazılan şiirler

üç yıl önce yazdıydım. artık vazgeçtim bende paylaşayım dedim. kızın hiç haberi olmadı.şiirden değil hiçbir şeyden . sen, vazodaki yalnız güzel çiçektin yanına başkası yakışmayan yerine koyulacak bir diğeri olmayan dikenleri yalnız bana batan sen kışın yağan ilk karsın umut veren, heveslendiren içimdeki çocukları sokağa döken ama asla tutmayan, hep eriyip giden sen sıkılmadan izlediğim filmimdin her cümlesini ezberlediğim toz konduramadığım sonunda hep ağladığım

ne vardı bu kadar güzel bakacak! ne olurdu yani içinde, yüzünde bu denli güzel şeyleri bulmasam! ama olan olmuş seven sevmiş. hem de çok güzel sevmiş seven. öyle ki; bir güzeli sevmişim, ben sevdikçe o daha da güzelleşmiş, o güzelleştikçe ben daha çok sevmişim...

lirik bir çınar bakışların yalnız bana öyle bakmasınlar unutulmuş, yorgun bir ağaçcasına sükun bürünür kaldırımlar mezar taşına yazılmış sevdamız silik bir karanfil kokusunda ararız tohumunu geçmişin

dolunayda yürüyorum gözüm anılarda kaybolmuş gözüm anılarda gözüm dolunay a takılıyor gözüm anılara takılıyor gözüm anılarda kalıyor gözüm dolunay da takılı kalıyor yürüyorum dulunay da tek başıma ıssız bir yokuş ta anıları kovalıyorum gelmeyecek gelecek vaatleriyle anıları takatim kesiliyor yokuşun yarısında göğe bir kala gözüm dolunaya kayıyor çıkmak gerekiyor yokuşu ayı hedefliyorum kalan gücümle dolunaya takılan gözüme güvenip takılıyorum dolunayın peşine anıların ardına gelmeyecek gelecek vaatleriyle anıların ardına varıyorum tepeye sona dolunay sanki dünkünden daha geride saat bile geride ama zaman çok ötede hemde çok ötede dönüp göz kırpıyorum dolunaya geçmişe gelmeyecek gelecek vaatleriyle geçmişe her an kafamda olan ama gelmeyen geçmişe gelmeyecek gelecek vaatleriyle geçmişe... not: çoğu şiirimi aklıma geldiği anda yazdığım ve tekrar dokunursam değiştirip ilk güzelliğini kaybettireceğimden korktuğum için düzeltmem imla hatası olabilir. şimdiden sorry.

yazmayın, gidiyorlar.

son iki mısram, savur gülüşlerin gül yüzüne, savur ki yaşamak dolsun içime... ayrıca; üçüncü şahsın şiiri sana giden yollar kapalı hasretinden prangalar eskittim ay karanlık lavinya

şiir sevgiliye değil aşık olunan kişiye yazılır.ulan bu vıcık romantizmden nefret etmeme rağmen biliyosam sizin hayli hayli bilmeniz gerek puuh

sevmek bir şiir acılı ve sabırsız sevmek bir şiir yersiz ve zamansız sen bir şiir ve gözlerin hiç okunmamış bir şiire dokunmuş gibi

yüreğimi yakıyor, dinmiyor sızım olmakla ölmek arasında çok kararsızım koyayım götüne yine yalnızım akrostiş yazmıştım canımın içine🚬